بازار متغیر اعتیاد و سیاست‌هاى دیرهنگام؛ تأملى کوتاه بر فراز و فرود سیاست‌گذارى‌هاى کلان درمان در ایران

پیش از آغاز دوران مدرنیته‌ى ایرانى، تریاک از جایگاهى ویژه در زندگى روزمره‌ى ایرانیان برخوردار بود و در پزشکى و فراغت ایشان جاى داشت. این روند حتى تا سال‌هاى آغازین قرن بیستم ادامه یافت و کشور را به یک تولیدکننده‌ى عمده‌ى تریاک، حدود 100 تن در سال، تبدیل کرده بود. (کریمى،2000) با تصویب قوانین مالیاتى جدید بر تولید تریاک (همانند قانون تحدید تریاک مصوب22 اسفند 1289)، تعیین انحصار دولتى تولید و توزیع آن (مصوب 9 مهرماه 1289) و اجازه‌ى کشت محدود خشخاش، توزیع کنترل شده‌ى شیره‌ى تریاک و برنامه‌ى ملى درمان نگهدارنده، بیماران وابسته به مواد مخدر (در طى سا لهای 1347 تا 1357)، جوازى جدید به تداوم این روند داده شد، به گونه‌اى که در سال 1357، حدود 33000 هکتار زمین کشور زیر کشت خشخاش بود.